recensie> Twee nieuwe Belgische albums op de rooster gelegd
Soundcheck: Bazart en The Herfsts
In de SoundCheck licht Veto maandelijks toe waarom je die twee kersverse albums al dan niet aan je gehoor mag blootstellen. Deze maand ondergaan de Belgische bands Bazart en The Herfsts de test.
Bazart - Echo
Nu die vijf liedjes zijn grijsgedraaid waarmee Bazart zijn overweldigende bekendheid bereikte, heeft de band met Echo eindelijk zijn eerste volledige album beet. Hoe klinkt het? Als een mix van donkere gedachten en seks, zonder op een van beide te diep in te gaan. Vooral doordringende nummers als Nacht, Echo en Voodoo slagen erin de perfecte balans tussen deze twee te vinden. De stemmen van de drie zangers vullen elkaar aan en vallen elkaar op de juiste momenten bij. Samen spinnen ze zo daadwerkelijk aan een vloeiend en warm geheel.
Het album volgt de stijl van de eerdere songs (met als uitzondering misschien Zienderogen, dat de plaat ook niet gehaald heeft). De Nederlandse teksten maken het meezingen natuurlijk, al laat de inhoud je toch vragen stellen zonder antwoorden te bieden. Wat betekent 'Breintrein zoekt nieuwe wagon' nu eigenlijk? Zijn er geen vlottere manieren om uiting aan je existentiële crisis te geven?
Of de soms verregaande metaforen nu een teken van pseudo-intellectuallisme of net van diepgang zijn, is nog niet helemaal duidelijk. De jongens van Bazart zullen ons die vragen wel doen vergeten tijdens hun live optredens.
The Herfsts - Gran Cavallo
Ook The Herfsts brengen met Gran Cavallo hun eerste album uit. De volledige plaat blijkt al bij al erg genietbaar. Niet dat er grote vernieuwers of opvallende composities te horen zijn, integendeel,The Herfsts lijken nog volop hun eigen stem te zoeken. Dit mag je zowel figuurlijk nemen (horen we soms The Editors? Of welke indiepop band dan ook?) als letterlijk. Zo zat de zang in Into The Rubble nog niet helemaal goed. De verschillende stemmen zijn niet steeds helemaal op elkaar afgestemd, wat soms een wrange nasmaak laat.
Toch is Gran Cavallo een aangenaam album. De energieke indiepop komt vooral tot zijn recht in de krachtige nummers. Hier slaagt de zevenkoppige band uit Leuven erin om je te doen dansen in je bureaustoel, treinzitje of waar dan ook. Het reeds bekende Two Dancers blijft je tot neuriën aanzetten.
Een plaat die je misschien kwijt zou raken tussen al je andere platen, maar waarvan je toch blij bent wanneer je hem terugvindt. The Herfsts kleuren dan ook binnen de lijntjes van hun eigen genre, maar creëren daarbij wel een luisterrijk geheel.
