interview> 'Ik loop graag rond op blote voeten'

Navraag: Ozark Henry

Piet Goddaer, alias Ozark Henry, komt op 21 oktober naar het Depot met een uitgeklede versie van zijn laatste plaat 'Paramount'. Het orkest maakt plaats voor een strijkerskwartet.

Gepubliceerd

Hoe klinkt Paramount zonder een groot orkest en mét een strijkerskwartet?
Piet Goddaer: ‘Als je 93 verschillende kleuren vertaalt naar zes stemmen, zijn die stemmen veel zichtbaarder. Dan is het resultaat natuurlijk veel intiemer.’

Je vader, Norbert Goddaer, was klassiek componist. Heeft hij jou op één of andere manier beïnvloed?
'Zeker en vast. Vanaf de derde kleuterklas stuurde hij mij naar de muziekschool. Ik speelde toen saxofoon en piano. Dat vond ik toen niet zo leuk. Niet omdat ik muziek niet leuk vond maar omdat daar een sérieux heerste die voor een kind niet evident was. De meeste van mijn klasgenoten waren ook veel ouder. Als kind zit je daar met een andere ambitie, je wilt je vooral amuseren. Rond mijn twaalfde ben ik dan ook gestopt.’

‘Mijn vader heeft voor mijn zestiende verjaardag wel een elektrische gitaar gekocht en ook alle muziekboeken stonden bij ons. Nadien ben ik hem wel dankbaar geweest, want hij heeft mij op een indirecte manier heel veel bijgebracht.’

Een andere belangrijke bron van inspiratie was David Bowie. Welke impact had hij op u?
‘Ik heb hem een paar keer ontmoet en hij heeft mij altijd veel vertrouwen gegeven. Hij zei: ‘Ik ken niemand die dingen doet zoals jij. Daarom ben ik geïnteresseerd in wat je doet en daardoor zullen ook andere mensen geïnteresseerd raken.’'

‘Dat sterkte mij op een moment dat ik het wat moeilijk had. Want ik had in het buitenland best wel succes, maar in Vlaanderen was het moeilijk om aan optredens te geraken. Als je toen zonder gitaar speelde, met samples en elektronische instrumenten, werd dat bijna niet geaccepteerd. Dat lijkt bijna ondenkbaar de dag van vandaag.’

Talentenshows

U debuteerde dit jaar exact twintig jaar geleden met uw eerste soloplaat, hoe heeft u de muziek zien evolueren?
'Er is nu veel meer openheid en dat gaat gepaard met veel meer professionalisme. Toen ik begon was de ernst waarmee jongeren aan een carrière bezig waren haast onbestaande. Nu is dat anders. Soms ontbreekt daardoor wel wat ziel en overgave in de muziek.'

‘Muziek die vandaag populair is, is haast altijd elektronisch geprogrammeerde muziek. Er is natuurlijk minder budget dan vroeger dus worden er ook minder risico’s genomen.’

Is een plaat maken met een groot symfonisch orkest dan een soort tegenreactie ?
'Ik heb Paramount met het orkest gemaakt als een soort statement. Dat wil niet zeggen dat ik tegen digitalisering ben. Dankzij de digitalisering kun je vandaag zaken doen die vroeger niet mogelijk waren.'

'Muziek maken lijkt vandaag de dag ook meer een beroepskeuze. Dat vind ik bizar. Als je muziek maken gelijkstelt aan werken, is dat onwaardig voor wat muziek is. Muziek heeft ook een ziel nodig.'

‘Ik heb 'Paramount' met het orkest gemaakt als een soort statement'

U bent geen fan van talentenshows op televisie?
‘Ik ben geen fan van formules zoals The Voice of X-factor. Dat zijn televisieprogramma’s waar het vooral om kijkcijfers draait. Die doen niks voor de muziek. The Voice brengt bijvoorbeeld evenveel bij aan muziek als Temptation Island bijbrengt aan huwelijkstherapie: niks dus.'

'Initiatieven zoals De Nieuwe Lichting van Studio Brussel vind ik wel geweldig. Die geven een platform aan artiesten. Zaken die niet aanmoedigen om zelf creatief te zijn, dat vind ik wel geen goede zaak.'

Hoe zou de Ozark Henry van twintig jaar geleden kijken naar de muziek die u nu maakt ?
‘Ik luister vaak terug naar de muziek die ik vroeger heb gemaakt, via de shufflemodus op mijn telefoon. Ik ben vooral een betere muzikant geworden met meer mogelijkheden.'

'Het blijft weliswaar herkenbaar. Muziek is een taal en ik probeer ze beter te beheersen. Mijn voetafdruk is wel altijd dezelfde gebleven.'

Over voeten gesproken, u treedt vaak op met blote voeten. Waar komt die gewoonte vandaan?
‘Toen ik mijn eerste plaat maakte heb ik mijn voet gebroken en nadien ben ik nog vaak aan mijn voeten geopereerd. In die periode kon ik niet in een schoen met mijn linkervoet. Daarom droeg ik altijd teenslippers en later zijn dat blote voeten geworden.'

'Ik loop sowieso graag rond op blote voeten. Omdat ik dan het meest op mijn gemak ben, dan heb ik immers meer evenwicht. Als het doenbaar is treed ik dus het liefst blootsvoets op.'

Muziek is een taal zegt u. Wat is volgens u belangrijker: tekst of melodie?
‘Een songtekst is volgens mij niet bedoeld om gewoon gelezen te worden. Een songtekst komt enkel tot zijn recht in een melodie.'

‘Ik luister vaak terug naar de muziek die ik vroeger heb gemaakt'

Hoe staat u tegenover de Nobelprijs voor de literatuur die dit jaar aan Bob Dylan werd toegekend?
‘Het is dubbel. Het is mooi dat op een bepaalde manier toondichten als een soort vorm van literatuur beschouwd wordt. Maar toondichten staat niet op zichzelf. Het maakt deel uit van een groter geheel.'

'Ik gun het Bob Dylan volledig maar je kunt tekst en melodie niet los zien van elkaar. Ik weet niet zeker of het dan nog wel grote literatuur is.'

Zou u ooit overwegen om in het Nederlands te zingen ?
‘Ik sluit het absoluut niet uit. Nederlands is een makkelijkere taal om in te schrijven dan het Engels. Iedereen denkt dat Engels makkelijker is, maar dat is niet zo. Maar Engels zingt nu eenmaal goed en het staat trouwens het dichtst bij mijn dialect.'

Mensenhandel

U bent tevens VN-goodwill ambassadeur voor strijd tegen de mensenhandel. Waar komt dat engagement vandaan?
‘Mensenhandel is zo’n wijdverbreid systeem. Het is zeker geen randfenomeen. Toch blijven de slachtoffers van mensenhandel vaak onzichtbaar. Dat zijn ze niet want we zijn er zo vaak getuige van. Kijk bijvoorbeeld maar naar de vele bedelaars in de hoofdsteden.'

'Ik vraag mij dan af hoe zoiets kan bestaan in onze maatschappij. We hebben het vaak over onze humaniteit, bijvoorbeeld na de aanslagen in Brussel. Alleen lijkt het alsof de slachtoffers van mensenhandel die ook in onze maatschappij leven daar geen recht op hebben.'

Zal dit engagement zich ooit vertalen in een protestsong of protestplaat?
‘Dat wordt nu meer en meer aanwezig in de muziek die ik schrijf. De song Maybe op Paramount gaat over mensenhandel. En het wordt ook meer en meer aanwezig in de nieuwe muziek die ik schrijf.'

Dat brengt ons bij de laatste vraag. Een klassieker: wat brengt de toekomst nog?
‘Begin volgend jaar komt er een nieuwe plaat uit.’

En hoe zal die klinken?
'Helemaal anders dan de vorige.’ (lacht)

Powered by Labrador CMS