© Filmstill
Met 'American Honey' levert Andrea Arnold haar vierde langspeelfilm af. Een verhaal over een minder geziene kant van de American dream, met een uitstekende Sasha Lane en een ontketende Shia LaBeouf.
Het verhaal
van American Honey is gemakkelijk samen te vatten: de 18-jarige Star laat haar
jongere broer en zus achter bij haar moeder om een groep rondtrekkende magazineverkopers
te vervoegen, aangevoerd door de charismatische Jake. Veel meer dan een verhaal
te vertellen, lijkt Andrea Arnold ons echter in een bepaalde sfeer te willen
onderdompelen.
In de geest
van een beeld dat meert dan duizend woorden zegt, laat ze de camera gewillig
wat langer hangen dan de scène nodig heeft.
Het volgen van een nachtvlinder die een gordijn opkruipt, een schildpad die
zijn weg baant naar het water. Beelden die op zich weinig zeggen krijgen door de
context een diepere betekenis die de gevoelens van de personages beter
uitdrukken dan een gefabriceerde dialoog. De dialogen die wel in de film
aanwezig zijn – waarvan de
meeste geïmproviseerd
zijn door de cast – zijn enorm
organisch, waardoor het soms lijkt alsof een onzichtbare cameraploeg een
documentaire maakt.
Dat alle beelden met een handcamera gefilmd zijn, en dat Arnold veelvuldig gebruik maakt van – soms ongemakkelijk – dichte close-ups, versterkt de inclusie van de kijker in het verhaal. We zitten letterlijk op de huid van Star doorheen deze film. We zijn geen toeschouwers, maar medeplichtigen in de diefstallen, geliefden in de seksscènes – die overigens heel realistisch worden voorgesteld, zonder obsceen te zijn – en delen in de klappen op Losers Day.
We zitten letterlijk op de huid van Star. We zijn geen toeschouwers, maar medeplichtigen in de diefstallen, geliefden in de seksscènes
Dat die personages levensecht lijken, is vooral de verdienste van de onervaren cast, met als orgelpunt Sasha Lane, die met Star probleemloos een complex personage neerzet. Met haar mannelijke tegenspeler zien we een voortreffelijke Shia LaBeouf die zijn Transformers-dagen lang achter zich gelaten heeft en het hoge niveau haalt dat hij ook in Fury liet zien.
Vet op de soep
De vrienden – als we ze al vrienden kunnen noemen – die Star maakt in de groep, blinken vooral uit in oppervlakkigheid. Dat lijkt echter een bewuste keuze van Arnold, om de aantrekkelijkheid van deze vrijheidsdroom wat in te perken. Dat Stars keuze om haar familie achter te laten en resoluut voor eigen geluk te kiezen, ook mindere kanten heeft, wordt naast de oppervlakkigheid ook benadrukt door de herhaaldelijke langdradige scènes in de auto wanneer de verkopers van stad naar stad trekken.
Daar knelt ook het schoentje van deze film. Met haar 163 minuten is American Honey uiteindelijk ruwweg een halfuur tot drie kwartier te lang. De visuele aantrekkelijkheid en rauwe manier van emoties brengen geven indicaties van een zeer degelijke film, al kan de kijker zich niet van de indruk ontdoen dat er nog te veel vet op de soep ligt, dat er niet genoeg polijstwerk aan te pas is gekomen.
American Honey is een interessante visie op een onderbelicht aspect van de Amerikaanse maatschappij, die geloofwaardig neergezet wordt door een onervaren cast, maar die iets te lang aansleept om de kijker voor de volledige lengte te boeien. De doorsnee Kinepolisganger kiest misschien beter voor een meer plot-gedreven verhaal, maar de liefhebber van rauwe en visueel aantrekkelijke cinema zal niet ontevreden huiswaarts keren.
American Honey draait dagelijks in Cinema Zed tot 28/02. Voor het exacte uur, zie http://www.cinemazed.be
