Politika-debat: "Polariserend theater"

Dit jaar zoomde het Politika-debat niet in op één bepaald thema, maar diende de aandacht te gaan naar langetermijnplannen. Wie verwachtte dat elke partij dan de kans kreeg de kern van hun programma bloot te leggen, kwam bedrogen uit.

Als we een plaatsje zoeken, stellen we vast dat Politika niet te klagen heeft over de opkomst. De Pieter De Someraula is vrijwel volledig gevuld.

De inleiding is aan vicerector Katlijn Malfliet. Die zet met een strijdvaardig betoog meteen de toon. Een vrouwelijke stem ontbreekt in het debat en dat kan absoluut niet door de beugel in deze tijden. Lode Vereeck (Open Vld) wimpelt het verwijt handig af: “ik sta hier omdat Maggie en Gwendolyn mij dat gevraagd hebben. En als zij iets vragen, dan doen wij dat.”

Wanneer het debat zelf aanvangt, is de Twitterwall achter de sprekers al een grote storm van feminisme, antifeminisme en aanstellerij.

De formule waarbij men telkens debatteert in groepen van vier is doeltreffend. Zo voorkom je dat het één groot hanengevecht wordt en zorg je dat iedereen aan bod komt. In theorie althans.

De formule in groepen van 4 voorkomt dat het een hanengevecht wordt. In theorie althans

Moderator Dirk Van den Bogaert, politiek hoofdredacteur van VTM Nieuws houdt gedurende het hele debat de touwtjes strak in handen, al kan hij enkele kibbelpartijen niet voorkomen en breekt hij op sommige momenten sprekers onnodig af.

Er zijn vier luiken waarin telkens vier politici met elkaar debatteren. Thema’s zijn besparingen in de sociale zekerheid, de toekomst van staat en structuren, de vluchtelingencrisis en terreurbestrijding. Sprekers Tom Van Grieken (Vlaams Belang), Peter De Roover (N-VA), Lode Vereeck (Open Vld), Koen Van den Heuvel (CD&V), Bruno Tobback (sp.a), Kristof Calvo (Groen) en Kim De Witte (PVDA).

Het debat is nauwelijks ingezet of de verwijten vliegen al in het rond. Tobback ziet geen lijn in de besparingen van de huidige regering: “De tragiek in uw beleid van de sociale zekerheid is dat ze geen eindbestemming biedt.” Vereeck opent zoals het een liberaal betaamt: “De enige die boven zijn stand leeft, is de staat.”

Het valt op dat Vereeck vanavond een stuk sterker staat dan enkele maanden geleden op het Kopstukkendebat in de PDS (overigens ook een volledig mannelijke aangelegenheid). Hij weet met zijn kernachtige antwoorden de aandacht van het publiek vast te houden. De Roover strooit kwistig met oneliners (“ik begrijp dat Tobback nogal wat moeite heeft met het regeringsbeleid, hij heeft er nooit kennis van genomen”), maar mist helderheid.

Na de besparingen in de sociale zekerheid komt het stakingsrecht aan bod. Het debat laait hoog op en de moderator betreurt het dan ook dat hij geen knopje heeft om de micro’s van de politici af en toe uit te zetten.

"Waarom heb ik geen knopje om de micro's uit te zetten?"

In het tweede luik rond de staatshervorming schuwt Tom Van Grieken de harde woorden niet: “De verkiezingsbeloften van de N-VA zijn nog minder waard dan het papier waarop ze gedrukt zijn.” Calvo pakt het publiek in, al had het effect misschien nog groter geweest als zijn microfoon de piepgeluiden achterwege liet. Van den Heuvel verdwijnt bijna volledig naar de achtergrond.

Het derde luik behandelt de vluchtelingencrisis. Peter De Roover mag voor de derde maal op rij op post blijven en dat veroorzaakt enige heisa op de Twitterwall.

De Witte van PVDA maakt een spijtige eerste indruk door van wal te steken met een droge opsomming. Tom Van Grieken toont zich een ster in het trekken van verontwaardigde gezichten. Duidelijk een carrière als toneelspeler gemist.

Het laatste luik gaat over terreurbestrijding. Van den Heuvel over militairen op straat: “Je moet de angst die er is wegnemen, niet institutionaliseren”. Volgens De Witte moet je het probleem bij de wortels aanpakken. Calvo staat in dit luik sterk in zijn kalme argumentatie, al vindt een twitteraar dat hij veel lijkt op een pastoor in zijn pleidooi voor verbinden.

Na afloop polsen we voor een algemene indruk bij Tobback. Die vond het debat “boeiend”, “plezant”, en “noodzakelijk”. Van den Heuvel is iets minder enthousiast: “In zulke debatten wordt politiek een steekspel bepaald door oneliners”. Dat heeft ook te maken met de visie die de CD&V verdedigt: “Wij zijn de partij van de nuance, wij hebben niets met polariserend theater.”

Want “polariserend theater”, dat is wel waar dit debat uiteindelijk om draaide. Misschien is dat onvermijdelijk in dit soort setting, maar soms vraag je je als student toch af hoe die mooipratende toneelspelers het echte werk aanpakken. Volgende keer zonder Twitterwall en met net dat ietsje meer inhoud. Wie weet overtuigt men de Leuvense student dan nog van het belang van politiek.