Waaier: herindeling academiejaar

Anke Devyver: Recuperatie is echt belangrijk

Tijd voor recuperatie – ademruimte – is van cruciaal belang voor het psychisch welzijn van studenten. Ik ben daarom voorstander van het vroeger starten van het academiejaar en het inlassen van een 'echte' kerstvakantie. De idee van recuperatie staat echter haaks op het plan om de tweede zit meteen in juni te plaatsen, zonder ruimte voor de studenten om te bekomen van het tweede semester. Een tweede zit in juni zal voor sommigen het tweede semester genadeloos zwaar maken.

Zelf vind ik wel degelijk dat de norm moet zijn om in eerste zit te slagen, en dat die norm wel eens te snel vergeten wordt. Het knippen van ruimte om te studeren voor een tweede zit lijkt zeker te nudgen in de richting van een jaar waarin studenten de eerste zit als 'de enige beste kans' moeten zien. Dat lijkt me echter niet de juiste manier om de norm terug te doen gelden. Er zijn studenten die de tweede zit echt nodig hebben, omdat de semesters voor hen nu al zwaar wegen. Aan deze studenten worden in het nieuwe plan minder kansen gegeven – een nog zwaarder semester gaat in hun nadeel spelen. Met minder aparte tijd voor herexamens, zie ik de groep die minder dan 30% CSE haalt in het eerste jaar stijgen. Men ontneemt hier weer kansen aan studenten die misschien wél gemaakt zijn voor het programma dat ze aanvangen, maar zich nog moeten aanpassen aan het ritme van universitaire studies.

Anke Devyver is student wijsbegeerte

Sjaak Tromp Meesters: De plannen zijn beter dan de huidige toestand

Het afgelopen jaar is er het nodige gezegd en geschreven over de voorgestelde herindeling van het academiejaar. Het zou de tweede zit van studenten afpakken, de werkdruk verhogen en het functioneren van het verenigingsleven onmogelijk maken. Deze argumenten verhullen dat het voorgestelde plan wel degelijk beter is dan de status quo.

Het grootste bezwaar tegen het huidige systeem is de onvoorspelbaarheid van de zomervakantie. Het is nu bijzonder moeilijk een prettige vakantie te plannen, zonder dat je met eventuele herexamens in de knel komt. Vooral zwakkere studenten, die het toch al niet makkelijk hebben, worden hierdoor geraakt.

Ook de planning van de eerste zit is op zijn zachtst gezegd ongelukkig. De kerstvakantie, een periode van blijdschap en samenzijn, is verworden tot een blokmarathon. Leren tijdens kerst en oud en nieuw, hoe vreselijk kan je het maken! Dat de vrijheid er wel komt in de druilerige maand februari verzacht de pijn nauwelijks. In de voorgestelde planning zouden we wel volwaardige vakanties kunnen vieren.

Natuurlijk brengt ook het nieuwe plan pijnpunten met zich mee. Hoe je het ook wendt of keert, een naar voren geschoven tweede zit zal studenten minder leertijd geven. Daartegenover staat dat de tweede zit ook nooit bedoeld was als volwaardige derde examenperiode. Ook het argument dat zo de mogelijkheid tot buitenschools engagement wordt gefnuikt kan worden weerlegd. Kijk alleen al naar Nederland, waar het verenigingsleven groeit en bloeit ondanks een veel hogere werkdruk.

De nieuwe indeling brengt dus ontegenzeggelijk verbeteringen met zich mee. Misschien zouden gerichte en slimme verbeteringen het plan nog beter kunnen maken. Maar om het plan finaal af te schieten, zoals nu vaak gebeurt, lijkt toch zonde. Hopelijk ontstaat er meer draagvlak voor.

Sjaak Tromp Meesters is student politieke wetenschappen

Jasper Snoeys: Vraag het de studenten zelf!

De herindeling van het academiejaar, het blijft een heikel onderwerp. Het is en blijft dan ook belangrijk om er transparant en breed over te communiceren. Een dialoog met de 'student in de straat' zou daarin niet misstaan.

Er is namelijk wel degelijk een draagvlak te vinden onder de studenten om het academiejaar organisatorisch te herbekijken, wat de studentenraden ook mogen beweren. Uiteindelijk moet dat ook het uitgangspunt zijn: een herziening met het oog op het welzijn van de student. Dan mag die toch niet vergeten worden in het debat zeker?

Welzijn lijkt voor mezelf daarin een kernwoord. Een voorstel kan rationeel wel steek houden, maar een mens is niet te vatten in leutige kalendertjes. Als de KU Leuven z’n prestige wil behouden door voornamelijk toekomstige maatschappijbouwers af te leveren (op alle vlakken), is het ook van het grootste belang om de persoonlijke ontplooiing te blijven garanderen. Studenten verliezen in een systeem met permanente evaluatie - en verhoogde druk - vaak hun grip op de activiteiten die buiten het studeren vallen en hen gemotiveerd houden. Een gemotiveerde student leert doorgaans sowieso tijdens het jaar, maar blijft enkel gemotiveerd als hij/zij zich mag en kan engageren. Het wegvallen van de herexamens is een ander punt dat sceptici regelmatig aanhalen en waarin ze weer resoluut gelijk hebben. Het niveau zal niet stijgen, tenzij rector Luc Sels op het stressniveau doelt. En dat kan toch niet de bedoeling zijn, tenzij Sels als een moderne Darwin enkel de sterksten wil overhouden. Maar wie zijn in godsnaam die 'sterksten' dan? Ik ken er alvast geen enkele.

Jasper Snoeys is student geschiedenis