recensie> Een uitbundig publiek en verrassende improvisatie-uitkomsten
'Preparee meert aan' met aanstekelijk improvisatietheater
Traditiegetrouw opent improvisatietheater Preparee het jaar met een welkomstoptreden. Wie kwam voor een avond vol absurditeit, gevatte humor en muziek was aan het juiste adres.
Gezellig geroezemoes en een indrukwekkend lange rij aan de deuren van de Pieter De Somer Aula. Even later krijgen we een stempel met het Preparee-logo op onze hand en treden we binnen in wat de volgende drie uren omgetoverd zal worden tot het rijk van het improvisatietheater.
Terwijl de toeschouwers zich geduldig naar hun rode klapstoeltje begeven, stapt een jongeman naar de parterre waar een vleugelpiano staat. Virtuoos schudt hij er de ene na de andere melodie uit zijn mouwen. Soundcheck én sfeercheck. Een welluidende voorbode op wat een verrassende avond belooft te worden.
Preparee MEERt Aan: het mag eens wat meer zijn
Bibi, de presentatrice van dienst, kondigt meteen het korte maar krachtige thema van de avond aan: 'meer'. Het publiek krijgt de verantwoordelijkheid om te pas (en te onpas) de spelers te vragen om 'meer emotie', 'meer muziek' of 'meer beer' (een vrijwilliger uit het publiek die als beer verkleed wordt, red.) op het podium te zien verschijnen.
Het publiek slaat het tafereel steevast met een grote glimlach gade
De volle aula aarzelt dan ook geen seconde om gretig gebruik te maken van dat tikkeltje 'meer' en doet enthousiast mee. Het ontbreekt niet aan spontane applauzen, luidop schatergelach en hilarische suggesties voor de improvisatieoefeningen.
Wie even de tijd neemt om rond zich te kijken, ziet dat het voltallige publiek het tafereel steevast met een grote glimlach gadeslaat. Alleen de inleiding van de voorstelling voelt wat overbodig aangezien de overweldigende meerderheid van het publiek al eerder improvisatietheater heeft gezien.
Een vrome beestenboel
Naast de presentatrice die gevat het publiek door de verschillende impro-spelletjes loodst, zijn de sterren van het stuk, natuurlijk, de zeven spelers. Kobe, Lore, Lena, Tobias, Lotte, Pieter-Jan en Isaak zijn perfect op elkaar ingespeeld. Naarmate de voorstelling vordert wordt hun uitbundigheid en vindingrijkheid voor absurde situaties steeds groter. Het speelplezier spat van de groep af.
Ook de achtste impro-speler van de groep, de pianist Michiel, verdient een lofbetuiging. De directe reactie van zijn muziek op de ingeving van de spelers geeft het geheel een waardevolle extra dimensie wat emotionele en komische timing betreft.
Je had erbij moeten zijn
De scènes die de spelers uit hun duim zuigen, zijn op zijn minst origineel te noemen. Het schouwspel varieert van een werkneemster die te laat komt bij het haartransplantatie-hospitaal omdat haar transportmiddel (lees: een emoe met menstruatiekrampen) vertraging heeft, tot onze heilige heer Jezus die er regelmatig bij geroepen wordt.
Daarna wordt het publiek nog getrakteerd op pickup lines voor schildpadden én illegale beren die dan toch papieren blijken te hebben… Enfin, je had erbij moeten zijn.
