Afrikaanse kring Karibu schiet uit startblokken, voorlopig geen erkenning door LOKO

'Als je naar Karibu wilt komen, ontvangen we je graag met open armen. Dat is ook letterlijk wat onze naam betekent in het Swahili: welkom.' Zo klinkt het bij Félicia Mukendi-Kalonji, voorzitster en initiatiefneemster van kersverse studentenvereniging Karibu. Voor de prijs van tien euro kan je voor een academiejaar lid zijn van de vereniging die onder andere filmavonden, lezingen, culturele uitstappen en debatten organiseert met één gemeenschappelijke noemer: de Afrikaanse cultuur.

Geen mimosa’s maar samosa’s

Op donderdagavond 7 november stroomt het volk toe in het Monseigneur Sencie Instituut voor het Kick-off event van de African Circle Leuven, waarbij het enthousiaste team haar ambitieuze plannen bekend maakt voor het komende academiejaar. De bestuursleden stellen zichzelf voor, de een al wat ludieker dan de ander, maar hun gemeenschappelijke missie is duidelijk: een safe space creëren waar studenten zichzelf kunnen zijn.

Alle 120 plaatsen van het evenement waren binnen enkele dagen bezet, waardoor Karibu zelfs een wachtlijst in het leven moest roepen. Terecht, zo blijkt, want de aula zit tjokvol en ook bij de receptie is het gezellig aanschuiven voor de cava en samosa’s. Het MSI kleurt plots opvallend minder wit dan op de doordeweekse lesdag. Een bruisende, reformistische energie vult het lokaal en de hal die Karibu huurde - ja, huurde, want de kring moest 150 euro betalen om de lokalen te gebruiken.

(Nog) geen erkenning door LOKO

De reden van die hoge huurprijs is dat Karibu momenteel nog niet erkend wordt door LOKO. Verenigingen en kringen kunnen namelijk gratis lokalen reserveren voor hun evenementen. Ze kunnen daarnaast bijvoorbeeld ook gebruik maken van LOKO’s uitleendienst en werkingssubsidies aanvragen; niet-erkende verenigingen genieten zulke voordelen niet.

Karibu vroeg via mail die erkenning nochtans wel aan, maar het antwoord van LOKO luidde: 'De erkenning wordt voorlopig niet behandeld. We zouden nog graag bewijs zien van hun openbare evenementen en hoe deze zijn gecommuniceerd en of ze toegankelijk zijn voor iedereen.' Een heel povere repliek op de aanvraag, vindt Anatalia Kibonge, secretaris en ombudsvrouw van Karibu. 'We hebben niet eens een uitnodiging gekregen om op gesprek te komen om onze standpunten verder toe te lichten.'

Lana Van den Heuvel, voorzitter van LOKO, geeft toe dat de communicatie naar Karibu toe beter kon. 'Onze mail was vrij sec. We herbekijken zulke mails dan ook kritisch om toekomstige aanvragen anders en persoonlijker aan te pakken.' Ze hamert er wel op dat Karibu onvoldoende bewijs had geleverd om de toegankelijkheid van de evenementen voor alle Leuvense studenten te bewijzen. 'Op basis van de informatie die we hadden konden we geen beslissing nemen,' zegt Van den Heuvel, 'maar we willen heel graag beginnende studentenverenigingen helpen opstarten. Als Karibu het gevraagde bewijs kan leveren, komt die erkenning er zeker.'

Toegankelijkheidscriterium

Mukendi-Kalonji stelt zich de vraag hoe consequent dat toegankelijkheidscriterium van openbare evenementen van toepassing is bij andere verenigingen. Ze vindt het vreemd dat uitgerekend 'toegankelijkheid' een issue is bij Karibu, een vereniging die net bestaat vanwege die nood aan inclusie en diversiteit. De drempel voor veel studenten met een andere etniciteit ligt bij de eerder 'doorsnee' studentenkringen als VRG en Politika namelijk heel hoog.

'Als je naar een studentenstad verhuist voor je studies, dan verwacht je je daar ook goed te voelen', getuigt Mukendi-Kalonji. 'In het eerste jaar Rechten kwam ik hier twee jaar geleden terecht in een aula van zo’n 800 man, allemaal onbekenden voor mij. Dat is op zich al intimiderend genoeg. Maar toen ik om mij heen keek, zag ik vrijwel niemand die op mij leek of met wie ik meteen kon relaten. Dat was niet alleen in de aula het geval, maar ook bij bestaande studentenverenigingen én bij het academisch personeel. Ik voelde mij zo anders.'

Van den Heuvel erkent het probleem dat studentenverenigingen niet altijd inclusief genoeg zijn. Daar moet een samenwerking met WSIS, een werkgroep voor de ondersteuning van internationale studenten, verandering in brengen. Van den Heuvel vertelt dat er in december of 'ten laatste in het tweede semester' een interactieve lessenreeks over inclusieve communicatie zal plaatsvinden, waar niet alleen internationale studenten, maar ook studenten met een andere etniciteit baat bij zouden hebben.

Inclusiviteit en representatie

Bij het uitgaan in Leuven krijgen Mukendi-Kalonji en Kibonge nog steeds regelmatig te kampen met racistische uitspraken als 'Uit de weg, neger' of 'Ga terug naar waar je vandaan komt'. En niet alleen in het uitgaansleven, ook op universitair niveau is er nog werk aan de winkel. De verandering die rector Luc Sels beoogde in zijn verkiezingsprogramma van 2017 om de KU Leuven minder wit te maken, blijft vooralsnog uit.

Kibonge getuigt over een discussie met een professor naar aanleiding van het al dan niet verwijderen van een problematisch standbeeld van Leopold II, op nog geen 800 meter van de Brusselse Matongéwijk. De professor vond dat het standbeeld mocht blijven en voegde daaraan toe dat 'de positieve kanten van kolonisatie, zoals het verbeterde onderwijssysteem in Congo, te weinig in de verf worden gezet'. Kibonge vertelt: 'Ik geloofde mijn oren niet. Als professor ben je onderricht in maatschappelijke kwesties. Dan kan je het je echt niet veroorloven om zulke uitspraken te doen.'

Meer inclusiviteit en betere representatie van etnische minderheden bij zowel kringen als de universiteit is duidelijk broodnodig om het postkoloniale narratief te veranderen. Karibu hoopt een belangrijke rol te spelen om de zichtbaarheid van de Afrikaanse cultuur te verhogen en een open community te creëren voor mensen die daar nood aan hebben. Mukendi-Kalonji besluit: 'Door Karibu heb ik veel meer mensen zoals mezelf leren kennen. Het is mijn remedie tegen eenzaamheid. Ik hoop dat we ook de interculturele dialoog blijvend kunnen voeden.'