SPLINTER HEREXAMENS
Aan alle studenten met herexamens
Herexamens hebben is voor veel studenten een grote tegenslag, zegt Kato De Bruycker. Daarom steekt zij graag iedereen die zich in augustus aan de herries waagt een hart onder de riem.
Hé, jij daar. Ja, ik zie je wel. Wij hebben iets gemeen. Jij hebt ook herries, toch? Ik zal je eens iets verklappen: je bent niet alleen.
In augustus hangt er een vreemde soort rust op de campus. Geen rij aan het koffieapparaat, geen geroezemoes in de gangen of studenten die te laat de aula binnenstormen. Gek … Vind je ook niet?
Ah ja, die ene prof is er wel. Je weet wel, die prof die je al een heel jaar niet in de ogen durft te kijken, omdat je bang bent dat hij zal zien dat je geen idee hebt waar hij het de hele tijd over heeft. Hij onderbreekt speciaal voor jou zijn zomer om je te ondervragen over statistiek, thermodynamica of andere zomerse onderwerpen.
Het is oké
Laat me iets zeggen dat je waarschijnlijk te weinig hoort: het is oké. Het is oké dat je motivatie na de vorige blokperiode nog niet terug is. Het is oké dat je jaloers bent op je klasgenoten die nu de bergen in trekken of aan het bakken zijn op een of ander strand. Het is oké dat je humeur ergens zweeft tussen 'Waarom ben ik toch ooit aan deze studie begonnen?' en 'Laat me gerust.' Dat is menselijk.
Het vervelende is niet de leerstof, maar het moment van het jaar waarop je ermee aan de slag moet. Terwijl jij lijstjes maakt van formules, maken anderen lijstjes van wat ze nog allemaal willen doen in de zomer. Dat is niet fijn.
Je ziet het nu misschien nog niet in, maar ooit zul je merken hoeveel je gegroeid bent in deze periode
En weet je wat? Je mag dat lastig vinden. Je mag balen. Je mag het zonnige weer even vervloeken omdat het je afleidt. Je mag boos zijn omdat je een hoofdstuk na vier keer studeren nog altijd niet begrijpt. Het belangrijkste is dat je blijft doorzetten. Niet omdat je er op een bepaald moment wel zin in zal hebben (spoiler: dat gaat niet gebeuren), maar omdat je weet waarvoor je het doet.
Veerkracht
Je leert nu zelfs iets bij dat geen enkel schoolvak je kan leren: doorzetten wanneer het vooruitzicht hopeloos lijkt. Discipline vertonen wanneer je motivatie het laat afweten. Opstaan als je liever nog dieper onder de lakens kruipt. Jezelf vergeven als je een slechte dag hebt.
Dit neem je mee na de zomer: je wordt veerkrachtiger. En dat is waardevoller dan goede resultaten. Je ziet het nu misschien nog niet in, maar ooit zul je merken hoeveel je gegroeid bent in deze periode.
Dus tot dan: drink water. Slaap genoeg. Zoek een ventilator. En lach om de kleine dingen. Ik lachte laatst omdat mijn zusje van vijf in mijn kleurrijke grafiek over luchtvervuiling een 'regenboogmuur' zag en riep: 'Kato, dat is een makkie, ik ken dat al!' En even geloofde ik het. Dat het makkelijk was.
Maar het gaf me ook een inzicht: de verwondering in haar ogen herinnerde me eraan dat het niet altijd ingewikkeld moet zijn. Soms helpt het om wat kinderlijker en nieuwsgieriger naar de dingen te kijken, met een open blik en ruimte voor eenvoud. Dat maakte het ineens allemaal een stuk minder zwaar.
Daarom: wees mild voor jezelf. Je doet het misschien op je eigen tempo, maar je doet het wel. Dat is iets om trots op te zijn!
Geloof in jezelf, you've got this!
Kato De Bruycker is Vetoraan en student Bio-ingenieurswetenschappen aan de KU Leuven.
