'Eens een Kulakker, altijd een Kulak­­ker': Kortrijkse campus viert zestigste verjaardag

Nog voor het feest echt van start ging, werd in de ochtend het LUKKA-standbeeld inge­huldigd. Mathias Claerhout, zoon van Jef Claerhout die destijds het bekende Fonske ontwierp, is het brein achter het beeldhouwwerk. LUKKA staat voor lux sapientiae ofwel 'licht van de wijsheid' en moet het studentenleven aan de West-Vlaamse campus weerspiegelen. 

Dat is ook de missie van de fototentoonstelling Kulak 60 Nu van artist-in-residence Jef Vermeersch. Met zijn foto's probeerde hij elk aspect van wat de campus te bieden heeft in beeld te brengen. Niet enkel studenten en professoren, maar ook personeelsleden kregen zo een plaatsje aan de muren van de Spina. 

Voor wie niet weet wat 'een spina' is; het is de opwaartse gang die bijna door de volledige campus loopt. Zo zorgt het voor een letterlijke verbinding tussen de verschillende opleidingen. Volgens Peter Lievens, vicerector Internationalisering, is 'de samenwerking tussen de expertise van mensen uit verschillende faculteiten een groot voordeel.' 

Dat zet zich voort bij de studenten. 'De verbondenheid tussen zowel studenten als professoren is een van de sterktes is van de campus', zegt Lukas Vander Stricht, praktijk­assistent wiskunde. Die sterke banden zorgen impliciet ook voor een beter studie­rendement: 'De relatieve kleinschaligheid van de campus maakt dat de sociale druk wat hoger is, waardoor de punten positief beïnvloed worden', haalt rector Luc Sels aan.

Kulakvrienden

De echte feestgelegenheden van de dag begonnen met een feestzitting in een grote, witte tent op de Kulakweide. In het publiek waren weinig studenten te vinden: vooral alumni en personeelsleden tekenden present. Enkelen van die alumni mochten ook spreken in 'het voorprogramma van vicerector Piet Desmet', zoals Chris Verslype, decaan Faculteit Geneeskunde KU Leuven, het noemde in zijn speech. 

Meermaals werden de woorden 'eens een Kulakker, altijd een Kulakker' uitgesproken. Dat werd ook bezongen door het praesidium met het Kulaklied, waarbij het publiek luidkeels meezong dat Kulakvrienden door het vuur gaan voor elkaar. Tijdens de aansluitende receptie was er plaats voor een hapje, een drankje, en een praatje met de andere aanwezigen. 

Na het aperitief begaven we ons naar het topje van de Kulakberg, waar menig student al eens vertoeft tijdens het academiejaar. In de middag voor een maaltijd in de Alma en in de avond voor een feestje in de Zweetkelder/Cantor, dé uitgaansplek op en rond de campus. 'Het is echt een iconische plaats op de campus', zegt Dré Willaert, preses van het Kulakpraesidium. 'Het doet zijn naam dan ook alle eer aan.'

Terug op weg naar het hoofdgebouw, passeerden we langs een van de drie residenties: de Corona – het gebouw kreeg de naam al voor de pandemie uitbrak in 2020. Het gebouw biedt plaats aan 81 studenten. De grootste residentie, Spoelberg, doet dat aan 103 studenten en de gezelligste residentie, Studentendorp, aan 72.

Dan was het tijd voor het middagprogramma. Er waren tal van lezingen en workshops, alsook meeting corners. Zo konden ex-Kulakkers snel hun geliefde proffen terugvinden per vakgebied. De tientallen groepsfoto's en faculteitstruien die per richting uitgestald stonden, waren een leuke touch en toonden nogmaals hoeveel belang ze hechten aan het Kulak-DNA. 

In de avond was er dan nog de Cantina Cubana Classic, een speciale editie van het jaarlijks festival Cantina Cubana. Het festival wordt georganiseerd door het praesidium en is, naast het Kulakbal, een van de hoogdagen van het academiejaar.