artikel> Of gaan studenten nog naar de mis?

Losing my religion?

Gaat het om de transcendente ervaring die je gisteren had op de Oude Markt? Of dat halve mirakel dat zich voltrok bij het openen van je IER? Elke student gelooft wel in iets hogers daarboven.

Gepubliceerd

Jasper (evangelisch christen) - Ichtus

Twee vragen die vaak worden gesteld zijn: geloof je in evolutie? En: mogen jullie dan geen seks voor het huwelijk? Bij de vraag over seks voor het huwelijk antwoord ik meestal dat ik dat wel zou mogen, maar dat het mij het beste lijkt ermee te wachten.

En bij de vraag over evolutie antwoord ik meestal dat ik wel geloof in evolutie, maar dat ik geloof dat God die in gang heeft gezet. Ik studeer ook voor ingenieur, dus ik heb daar al veel over opgezocht. En eigenlijk hebben mijn geloof en mijn studie elkaar nog nooit in de weg gestaan.

Ilias (moslim) - Imsal

Vrijdag is vaak een drukke IMSAL-middag. Dan komt hier iedereen samen voor het vrijdaggebed. We doen wel regelmatig activiteiten, zoals samen voetballen, maar ook religieuze activiteiten zoals de Koran memoriseren en Arabische lessen. De vrouwen komen wekelijks samen voor een koffieklets en hun wekelijkse ‘study circle’, waarbij ze proberen ze bepaalde aspecten van de religie uit te diepen. Er worden ook hikes en BBQ’s enzo georganiseerd. Daarnaast engageren wij ons ook om regelmatig moskee-bezoeken te leiden. Er zijn bij IMSAL vooral heel veel internationale studenten, de voertaal is hier Engels. Dat vind ik wel heel mooi, er zijn mensen van alle soorten. Je hebt ook meteen een band, doordat wij allemaal hetzelfde geloof delen. Je voelt je meteen thuis. Tijdens de ramadan bijvoorbeeld werd in de studentenmoskee ‘s avonds samen gegeten. Dan zat ik de hele dag te blokken en dan kwam ik tegen 22u naar hier en dan konden we samen eten. Er zijn zelfs een keer twee van mijn (niet-moslim) kotgenoten meegekomen, die vonden dat ook heel tof, zeker het gratis eten.

Jozefien (protestants evangelisch) - Pharos

Ik merk dat Christelijke studenten toch wel een beetje dezelfde ‘struggles’ hebben en dan is het tof om daar samen over te kunnen praten en vriendschappen op te bouwen. Dankzij Pharos ben ik veel meer op mijn eigen benen gaan staan, en qua gebed en bijbellezen ben ik enorm gegroeid. Dat is ook één van die struggles: je krijgt veel mee van thuis uit, maar op een gegeven moment moet je zelf toch je eigen identiteit daarin vormen.

Het geloof in Vlaanderen neemt jaar na jaar af en dat is bij studenten te merken. Het katholieke opinieweekblad Tertio pakte reeds uit met onderzoek van de KU Leuven waaruit bleek dat slechts 4,3% van de 17- tot 18-jarigen een sterk geloof in Jezus heeft. Religieus geloof staat onder druk, maar toch is het voorbarig om hieruit te concluderen dat jongeren het geloof nauwelijks koesteren, meent Didier Pollefeyt, professor aan de faculteit Theologie en Religiewetenschappen: 'Onze cijfers staven geen merkbare afkeer voor het geloof, zeker niet zolang dat gebeurt in openheid op de ander en het niet eenzijdig of dwingend is.'

De meeste studenten ervaren hun relatie met gelovigen dan ook als een soort 'vreedzame co-existentie'. Dit wil zeggen dat zij respect tonen voor het geloof van een ander zolang dit hen niet wordt opgedrongen. Het verhaal is echter niet geheel zwart-wit. Ook de groep die zichzelf niet als gelovig beschouwt, is er indirect toch mee bezig. Maar wat met de conventionele godsdienst?

Voor de nieuwe generatie gelovigen is godsdienst daarom niet langer een wetboek, maar een richtlijn om het leven zin te geven

Sander Vermaerke - preses Katechetika

Evolutie

Volgens Sander Vanmaercke, preses van Katechetika, is er een evolutie te merken: 'We merken vooral dat jongeren, en mensen in het algemeen, bezig zijn met een andere vorm van geloof. Niet meer dat klassieke geloof zoals we dat in de jaren zestig en zeventig kenden van ‘s zondags naar de mis te gaan. Wel zijn mensen nog bezig met zingeving en religie op andere manieren. Mensen in België gaan zo inderdaad niet meer naar de mis, maar zijn er vaak persoonlijk mee bezig, of gaan naar andere soorten gebedsdiensten.' Voor de nieuwe generatie gelovigen is godsdienst daarom niet langer een wetboek, maar een richtlijn om het leven zin te geven.

'Geloof is uiteindelijk niet meer expliciet verbonden met een christelijke overtuiging, zoals dat in mijn generatie het geval was. Het heeft meer te maken met het raken van je eigen spiritualiteit'

Jacques Haers, Studentenpastor UP

Spiritualiteit

Deze evolutie is ook de Kerk zelf niet ontgaan: Jacques Haers, studentenpastor aan de Universitaire Parochie (UP), ziet een steeds grotere nood aan zingeving in een complexe maatschappij voor jongeren. Hierin kan het geloof een belangrijke leidraad zijn. 'Geloof is uiteindelijk niet meer expliciet verbonden met een christelijke overtuiging, zoals dat in mijn generatie het geval was', stelt hij. 'Het heeft meer te maken met het raken van je eigen spiritualiteit en zingeving in je leven zodat je ervan bewust wordt wat je moet doen om je leven in een plooi te krijgen. Wij vinden het dan ook heel belangrijk om te vragen: 'Mensen, waar zijn jullie nu eigenlijk mee bezig?'. Bij UP willen wij daarin bronnen van hoop en inzet zoeken, zonder een antwoord op te dringen. De afgelopen jaren merk ik dat studenten eigenlijk heel gevoelig zijn wanneer ik erin slaag om dat reflectieniveau te raken

Dat laatste lijkt in ieder geval te kloppen: vorig jaar was de faculteit Theologie en Religiewetenschappen nog een van de sterkste stijgers op het gebied van nieuwe inschrijvingen. De studentenpastoor besluit dan ook: 'Het kan dus wel dat we in aantallen afnemen, maar de nood om over zingeving na te denken is voor de jeugd steeds groter.'


Powered by Labrador CMS