Kids With Buns: 'Muziek mag geen handboek worden'

Toen Marie Van Uytvancks partner voor muziekwedstrijd Soundtrack uitviel, nodigde Amber Piddington zichzelf uit als vervanging. Dat ging vlotter dan verwacht. Amber: 'In die eerste week hebben we vier van Maries nummers herschreven. Dat zijn we blijven doen en zo werd Kids With Buns geboren.'

Een stille zaal

Maar het had ook anders kunnen lopen. Amber: 'Omdat ik als kind al zoveel hobby's had, mocht ik van mijn mama eerst niet naar de muziekschool gaan. Ik ben blijven zagen tot ik mocht meegaan met mijn vrienden. Uiteindelijk heb ik negen jaar klassieke gitaar gespeeld.' Amber is op eigen houtje elektrisch beginnen te spelen. 'Mijn papa had een voorliefde voor heavy metal en ik heb nu zelf ook wel iets met zware gitaren. Sindsdien is muziek mijn creatieve uitlaatklep.'

Kids With Buns blijft een persoonlijk project. 'Onze teksten zijn niet per se waargebeurd of autobiografisch, maar ze komen emotioneel uit een persoonlijke hoek. Net omdat het zo'n persoonlijke, creatieve uitlaatklep is, kunnen we geen verhalen vertellen die we nooit hebben meegemaakt. Als we op het podium staan en zingen over grensoverschrijdend gedrag of de prestatiecultuur, dan is het ook niet de bedoeling om een statement te brengen. Muziek mag geen handboek worden, maar een zaal stil krijgen: dat is een onbeschrijflijk gevoel.'

Versmelting

De muziek van Kids With Buns bevindt zich op het snijvlak van twee verschillende persoonlijkheden. 'Ik ben heel detailgericht ingesteld en sleutel aan elk woord van een tekst. Ik houd mijn hart vast als ik die aan Marie toon omdat elke aanpassing mij het gevoel kan geven dat alles uit elkaar valt. Marie schrijft gevoelsgerichter en schrijft fantastische melodieën.'

Ook qua muziekstijlen vult het duo elkaar aan. 'Ik luister graag naar harde gitaren, terwijl Marie veel Nederlandstalige muziek luistert. Op die manier brengen we allebei invloeden uit andere stijlen binnen in ons eigen genre van indie. Uiteindelijk worden onze nummers dankzij die vermenging altijd beter.'

De enkele nummers van Kids With Buns die al zijn uitgebracht, hebben op Spotify genoeg luisteraars verzameld om het Sportpaleis te vullen. 'Ik kan mij niet eens zoveel mensen voorstellen, dat is ongelooflijk. Het afgelopen jaar was echt gek en we hebben amper de tijd gehad om te beseffen wat er gebeurt. De eerste week na De Nieuwe Lichting voelde als een droom, alsof ik elke dag kon wakker worden en de promoweek opnieuw moest doen.'

Indie maar uniek

Aanvankelijk vreesden Amber en Marie dat hun sociale mediacampagne haar vruchten niet zou afwerpen, maar uiteindelijk verdubbelde hun aantal volgers. 'Ik zou zo graag iedereen bedanken die onze berichten heeft gedeeld. Sociale media worden vaak als de boosdoener van de 21ste eeuw afgebeeld, maar ze kunnen ook een heel verbindende functie hebben. Voor artiesten, maar ook voor wie niet terecht kan in zijn directe omgeving, lgbtq-jongeren bijvoorbeeld. Ze hebben mij vroeger geholpen om me minder alleen te voelen.'

Kids With Buns heeft niet de ambitie om een lgbtq-act te worden, maar is wel vereerd om de gemeenschap te kunnen vertegenwoordigen in het muzieklandschap. 'Ik zou er als kind veel aan hebben gehad als ik mij meer had kunnen identificeren met artiesten. Indiemuziek is op internationaal vlak ook nog voornamelijk bevolkt door mannen, maar de vrouwelijke opmars van de laatste twee jaar toont dat daar prachtige dingen kunnen uitkomen.'

Toekomst

'Momenteel grijpen we alle kansen die we krijgen, maar we zijn ons ervan bewust dat die kansen niet vanzelfsprekend zijn. Corona heeft ook aangetoond hoe fragiel de muzieksector is. Een reden des te meer om verder te studeren. Het is een uitdaging om de balans te vinden tussen studeren en muziek, maar we zijn nog jong. Muziek blijft onze passie. We zien wel waar het heen gaat.'