'Je moet oog hebben voor de kleine momenten, ook in de rush van het leven'

Ines Minten is al vele jaren cultuurjournalist, en focust vooral op podium- en beeldende kunsten. Daarnaast interviewde ze zeven jaar lang prominenten voor de rubriek De vijf levenslessen in De Standaard. Dat kwam tot een einde in 2023. In totaal heeft ze 160 gesprekken gehad, wat neerkomt op 800 levenslessen. 

Die besloot ze neer te pennen in haar eerste boek We ploeteren allemaal maar wat. 'Een veel voorkomende reactie is dat die zin een soort universele samenvatting is voor het leven', zegt Minten. 'We doen allemaal ons best: soms slagen we en soms niet.' 

Clichés die de platgetreden paden overstijgen 

De titel is eigenlijk een citaat van Tine Embrechts uit haar interview met Minten. 'Embrechts haalde daarbij aan dat ze door die ingesteldheid ook milder is geworden voor haarzelf en anderen. Als je ervan uitgaat dat niet enkel jijzelf je best doet, maar die andere persoon ook, dan relativeer je de zaken makkelijker', zegt Minten. 'Dat is iets dat heel vaak terugkwam in de interviews.'

 Een ander veelvoorkomend element was 'geluk haal je uit de kleine dingen'. 'Veel mensen die die uitspraak deden, lachten er wat ongemakkelijk bij. Maar hoewel zulke dingen wat cliché klinken, bevatten ze wel veel waarheid. En door de persoonlijke verhalen die eraan vast worden geknoopt, overstijgen ze toch weer telkens de platgetreden paden', vertelt Minten.

Ondanks dat haar boek vertrekt vanuit interviews, was de ervaring van het schrijven van een boek toch anders. 'Ik merkte bijvoorbeeld dat ik graag meer controle wilde hebben, omdat het nog dichter bij mijzelf leek te staan dan een artikel.' 

'Die gesprekken voelden vaak ook eerder aan als een echt gesprek dan een interview, waardoor het niet oprecht voelde om mezelf helemaal weg te cijferen in het boek', zegt Minten. 'Ik bleef soms dagen nadenken over een bepaald gesprek. Dus als ik eerlijk wilde zijn met mijn lezers, en met mezelf, dan moest ik mezelf wel een plekje geven.'

De maanden na haar laatste interview voor de rubriek, voelde Minten dat ze nog niet klaar was met de materie. 'Horizon was de tweede uitgever die mij contacteerde met de vraag of ik er een boek over wilde schrijven. Dat kwam toen op het ideale moment. Toen dacht ik "laten we het doen, en er een stevig slot aan breien."' 

Verwondering en slentertijd

Volgens Minten zou louter een bundeling van de interviews niet gewerkt hebben. Daarom is ze op zoek gegaan naar rode draden doorheen de gesprekken en heeft ze die ingedeeld per thema. 'Ik ben ervan overtuigd dat er andere keuzes mogelijk waren, maar dit klopte voor mij', vertelt ze.

Een van de favoriete delen van Minten is 'verwondering en slentertijd': 'Dat betekent dat je oog moet hebben voor de kleine dingen, ook in de rush van het leven. Als je je alleen maar haast, dan zie je soms veel over het hoofd.'

En dat geldt ook voor het lezen van We ploeteren maar wat. 'Het is een typisch wegleg- en terugneemboek. Er staat zoveel in: als je het te snel leest, gaat er te veel verloren', zegt ze. 'Leg het op je salon- of nachttafeltje, of op het toilet: eigenlijk is dat een ideale plek, want daar kunnen mensen tenminste rustig lezen', lacht ze. 

Dat 'wegleggen en terugnemen' gaat ook verder. Volgens Minten zullen er op verschillende momenten in het leven andere dingen in het oog springen. 'In de eerste plaats is het gericht aan volwassenen, maar ook aan iedereen die wel eens nood heeft aan een opstekertje. Jonge mensen gaan er ook andere zaken uithalen dan ouderen.' 

Wat hoopt Minten dan te bereiken met haar boek? 'Na elk interview kreeg ik een positieve en hoopvolle energie van de gesprekken, een energie waarvan ik hoop dat de lezers ze ook zullen voelen. Daarnaast zou het ook gewoon fantastisch zijn als mensen een gesprek met elkaar aangaan over iets wat ze hebben gelezen in mijn boek.'