RECENSIE CONCERT
Elmer stampt Leuven plat
Met UUR KULTUUR worden cultuurkaarthouders maandelijks getrakteerd op een voorstelling, concert of festival. Afgelopen woensdagavond kwam deze traktatie in de vorm van een Nederlandse bol ludieke energie, die als Elmer door het leven walst.
Merel Pauw, beter bekend onder haar mannelijk alter ego Elmer, zakte eerder deze week af naar Het Depot. Daar bracht ze de Platland Tour, genoemd naar het gelijknamig album, naar België.
Met nog een tussenstop gepland in Gent later deze maand, waren de Leuvense fans en enthousiastelingen de eersten om de Nederlandse rapper op Belgische bodem te verwelkomen. Maar alvorens Elmer het podium betrad, was het nog de beurt van haar voorprogramma, Le Motat.
Le Motat vergezelt Elmer zowel in Leuven als in Gent en werd in een Instagrampost van Elmer omschreven als 'fantastisch'. Hoewel omstreeks half negen Het Depot nog lang niet vol stond, hield dat zanger Tato Wessel niet tegen om het beste van zichzelf te geven. Waar het publiek eerst misschien vreemd opkeek bij de in het harnas gezette Le Motat, werd bij het derde nummer al volop gedanst.
Tijdens Naar de Klote klom een willekeurige vrouw vervolgens op het podium voor een zogenaamde 'klapsolo', en vanaf dan had de Nederlander de hele zaal mee. De muziek van Le Motat en Elmer vertonen enkele duidelijke parallellen, waardoor het niet verbaast dat het voorprogramma een goede keuze bleek. Elmer gaf zelf al aan fan te zijn van Le Motat, en na zijn passage in Het Depot zal hij er zeker nog een aantal fans extra aan hebben overgehouden.
Gestamp en gehuppel
Toen Elmer om stipt half tien het podium betrad, werd ze warm onthaald. De fans op de eerste rijen zongen de tekst van Ik Weiger mee, terwijl Elmer met haar groene regenlaarzen en wit kapje meedanste op de beat. Een eerste danssolo kon dan ook niet ontbreken, die meteen werd beloond met luid gejuich. Een ding werd meteen duidelijk: Leuven was meer dan klaar om de Nederlandse artiest te laten zien wat ze in haar mars had.
Het decor zat op zich zeer simpel in elkaar: meer dan kartonnen constructies had de Amsterdamse rapper niet nodig om Leuven mee op tocht te nemen doorheen platland. De artiest haalde aan het begin van de show haar ambitie nog aan om een Nederland te creëeren in België, en 'dat Nederland noemen we dan platland'.
In haar eigen creatie is Elmer niet bang om kritisch te zijn voor haar geboorteland, maar het vormt ergens toch ook een ode aan de Nederlandse cultuur. Deze tegenstrijdige tendens is in een groot aantal van haar nummers te bespeuren. Tijdens Politiek statement, een nummer dat op haar eerdere EP verscheen, haalt ze zowel links als rechts door het slijk. Toch slaagt ze erin het hele publiek met enthousiasme mee te doen zingen, ongeacht politieke overtuiging.
De interactie met het publiek ging verder dan alleen meezingen; tijdens Dorpsfeest werd er een heuse huppelmoshpit ingezet en tijdens Platland kon je de vloer haast voelen beven door het simultaan gestamp op de grond. Het publiek gaf alles wat Elmer niet eens moest vragen, en was meer dan bereid om mee te gaan in haar haast absurde denkwereld.
Veelzijdig
Toch was de passage van Elmer in Het Depot meer dan dat. Zo bracht ze nooit nu, een nummer over het besef dat er erge dingen op je afkomen, maar ook het geloof dat die nu nog niet zullen gebeuren. Na het nummer bleef het secondenlang stil waarna een groot applaus volgde.
Ook tijdens Nothing Ontploffing toont ze haar kwetsbare kant, waarbij ze rapt over een paniekaanval tijdens seks. Momenten als deze gaven duidelijk de veelzijdigheid van Elmer weer.
De laatste drie nummers van de set vormden het energetische toppunt van de show. Wie het springen nog niet beu was, kreeg tijdens het drieluik Lager, Prinses Pil en Je Vader de kans nog een laatste keer alles te geven. Voor wie dit nog niet wist, werd al snel duidelijk dat de echte publieksfavorieten in dit laatste 'sexy gedeelte van de show' zaten.
Deze schijnbare eenvoud is wellicht ook de sterkte van haar shows. Met een simpel decor en twee dansers aan haar zijde wist Elmer Het Depot anderhalf uur lang in de ban te houden. Met haar pakkende - en vaak ook provocerende - teksten op dansbare beats stond er niemand in de concertzaal stil.
De Nederlandse liet bovendien weten dat ze volgend jaar met een nieuwe plaat terugkeert naar België, en het publiek zal ongetwijfeld opnieuw aanwezig zijn.