Left-Handed Girl komt misschien wat te dicht bij de realiteit

Shu-Fen, een alleenstaande moeder, verhuist met haar twee dochters naar een drukke marktwijk in de Taiwanese hoofdstad Taipei. Ze opent een noedelstand om met moeite financiële zekerheid voor haar gezin te bieden in een oneerlijke wereld.

Door haar hoge werkdruk verliest ze al snel de grip op haar twee dochters, die ieder op hun eigen manier hun weg zoeken in de stedelijke jungle. De gezinsleden botsten niet alleen met elkaar door een leeftijdsverschil maar ook door hun sterk verschillende persoonlijkheden.

De vijfjarige I-Jing is speels en nieuwsgierig, terwijl haar twintigjarige zus I-Ann worstelt met identiteit en grenzen. Om rond te komen raakt I-Ann betrokken bij louche praktijken, en ook I-Jing moet keuzes maken die haar leeftijd te boven gaan. Zo schetst de film een beeld van Taipei vanuit meerdere perspectieven. 

Traditie en ongelijkheid

De film wil duidelijk kritiek leveren op een samenleving waarin vrouwen door tradities en genderongelijkheid beperkt worden, wat samenhangt met hun geldproblemen. Tijdens een familiebezoek wordt alleen de succesvolle zoon gevierd, terwijl de dochters op de achtergrond blijven. Ironisch genoeg versterkt de grootmoeder zelf die ongelijkheid, ondanks dat zij ook schimmige praktijken moet doen om geld te verdienen.

Maar de genderverhoudingen schaden ook de personages op kleinere schaal. I-Jing wordt door haar grootvader gedwongen haar rechterhand te gebruiken, wat haar zelfvertrouwen schaadt, en gebruikt later haar 'duivelse' linkerhand om te stelen op de nachtmarkt. 

Realistisch gebrek aan verhaal

Ondanks de sterke thematiek ontbreekt een duidelijke verhaallijn. De levens van het gezinnetje kruisen elkaar, maar blijven vooral losse, alledaagse gebeurtenissen die het verhaal nauwelijks vooruit helpen. De realistische, intieme stijl en het ontbreken van een groot conflict maken de film wellicht voor sommige kijkers saai of ontoegankelijk.

Veel gebeurtenissen in Left-Handed Girl zijn herkenbaar en zouden bij veel mensen kunnen voorkomen. Toch zijn sommige momenten zo ingrijpend dat je ze niet snel vergeet, zoals seksuele ervaringen, een gênant verjaardagsfeest of persoonlijke conflicten met I‑Ann's baas.

Charme

De actrices hoeven geen grootse prestaties te leveren. Hun charme en sympathie zorgen ervoor dat je om hen geeft. Triviale randgebeurtenissen versterken dat: I‑Jing neemt een schattig stokstaartje als huisdier, I‑Ann zoekt haar identiteit en voelt zich vervreemd van leeftijdsgenoten en Shu‑Fen worstelt met depressie en haar scheiding. 

Je leeft mee met de personages en hun persoonlijke drama's, ook al slagen ze er vaak niet in de juiste keuzes te maken. Hun beperkte kansen maken hun situatie tragisch, terwijl ze dat eigenlijk niet verdienen.

Kleurrijk en confronterend

Ook het camerawerk hoeft de kijker niet meteen te imponeren. De film is opgenomen met de nieuwste iPhones (ja, echt), wat het gevoel van nabijheid en realisme versterkt. Zelfs als je de straten van Taiwan met een aardappel zou filmen, zien ze er nog prachtig uit.

Volgepropte appartementen, neonverlichte straten en drukke marktkraampjes met elk hun eigen muziek ogen schoon en levendig, vooral door de ogen van I‑Jing. Achter elke hoek schuilt echter de minder fraaie werkelijkheid, iets wat de film niet schuwt te tonen.

Left-Handed Girl is niet geschikt voor het grote publiek, maar mogelijk wel voor wie weet wat te verwachten. Door het hoge realisme kunnen westerse kijkers, die weinig weten van het leven in Taiwan, er zeker iets over bijleren. De film biedt een inkijk in het leven van mensen die aan de rand van de samenleving onopgemerkt blijven en wiens stemmen verdomme gehoord moeten worden.

Gezien in Cinema ZED.