Festivalkoorts?
Laat je smartphone thuis

Voorzichtig breekt de zon door, geven bloemen bermen kleur en springt het kwik af en toe boven de twintig graden. Wat betekent dat voor ons, studenten? Juist ja, de examens zijn op komst. Maar daarna wacht een mooie beloning: vrijheid, warme zomeravonden en de onweerstaanbare roep van festivals. Knaldrang. Hoe vier je dat beter dan met een fris drankje in de hand, vrienden om je heen, een zonnebril op je neus en muziek die je wel móét meezingen?

Digitale ruis

En dan is het eindelijk zo ver. Je ruikt naar zonnecrème, voelt de bas door je lichaam trillen en je vrienden lachen naast je. Je kijkt uit naar het optreden van je favoriete band. Maar wat zie je dan als je naar het podium kijkt? Een zee van schermen.

Mensen komen van de andere kant van het land om… door hun gsm naar een optreden te kijken. Ze zijn wel fysiek aanwezig, maar mentaal zijn ze bij hun volgers op sociale media of hun familie in de gezamenlijke WhatsAppgroep. 

We zouden ons de vraag moeten stellen: waarom gaan we naar festivals? Willen we verbinding en zorgeloosheid voelen, of willen we een perfect Instagram-filmpje? Leven we voor onze volgers of voor onszelf? Misschien is dat iets dat we wat verleerd zijn, om voor onszelf te leven.

Een andere oorzaak lijkt groepsdruk. Die is op festivals sowieso in verschillende vormen aanwezig, denk maar aan alcoholgebruik. Wat als we het gevoel krijgen uit de boot te vallen als we niet ook onze gsm bovenhalen? Sneeuwbaleffect. Een beleving die bedoeld is om even alle zorgen te vergeten, wordt dan een beleving van vergelijken.

Schermen isoleren

En dat kan niet de bedoeling zijn. Muziek is ideaal om een moment te delen met de mensen rondom je. Samen je favoriete liedjes meebrullen, je armen om vreemden slaan om mee te wiegen op de muziek en nieuwe mensen te leren kennen. Dat moet je beleven, niet filmen. Want schermen isoleren ons en maken ons een toeschouwer van ons eigen leven.

Natuurlijk is het leuk om een foto of kort filmpje als aandenken te hebben. Dat is niet het probleem. Het wordt pas problematisch als je gsm je ervaring in de weg staat. Bewust kiezen welke momenten je vastlegt en welke niet, is daarbij belangrijk.

En bovendien: hoe moet die zee aan schermen voor artiesten aanvoelen? Je ziet het als je missie om mensen een glimlach te bezorgen en met hen je energie te delen. Maar in de plaats daarvan zitten veel mensen verstopt achter hun gsm. Dat tast de beleving aan.

Laat dit daarom een zomer zijn waarin we onze schermen laten zakken en resoluut kiezen voor de volledige beleving, voor het het totaalpakket. Gedreven door de liefde voor muziek, niet die voor het scherm. Laten we kiezen om terug echt aanwezig te zijn, fysiek én mentaal. Maak herinneringen die blijven, ook zonder dat ze vastgelegd moeten worden. Kijk. Voel. Beleef. En laat je gsm voortaan zitten.

 Kato De Bruycker is Vetoraan en student Bio-ingenieurswetenschappen aan de KU Leuven.