Severine Vermeire tot twee keer toe gevraagd voor vicerectorschap

Toen Luc Sels in 2017 verkozen werd als rector, polste hij bij huidig kandidaat-rector Severine Vermeire of ze wilde toetreden tot zijn ploeg. Ze was toen zelfs nog geen gewoon hoogleraar – een unicum, maar geen vereiste – maar weigerde. Vier jaar later, in 2021, werd Sels herverkozen en moest er vervanging gezocht worden voor Bart Raeymaekers, vicerector Humane Wetenschappen, die met emeritaat ging.

In plaats van een een-op-een-vervanging werd vicerector Reine Meylaerts overgeplaatst van Onderzoeksbeleid naar Humane Wetenschappen en kwam Jan D'Hooghe op haar positie. Vóór D'Hooghe werd er echter alweer aan Vermeire gedacht om vicerector te worden. Zij weigerde opnieuw: 'Ik zat goed op mijn plaats als departementsvoorzitter. Het leek me op dat moment niet de juiste keuze, gezien mijn leeftijd en toekomstplannen.'

Nu, vier jaar later, komt Vermeire als minst ervaren kandidaat in de verkiezingsstrijd. Ze is de enige van de drie die niet uit het huidige bestuur komt, en beroept zich op haar profiel als 'kandidaat van de basis'. 'Na acht jaar is het goed geweest met dit beleid', zei ze daarover in een interview met Veto.

In het Sturadebat liet ze zich wel opmerken als meest afwezige van de drie, mogelijk door een gebrek aan ervaring. Dat roept de vraag op of een tussenstap als vicerector daar geen soelaas had kunnen bieden.

Geen slecht parcours

De positiewissel op onderzoeksbeleid baarde destijds wel wat opzien. De verklaring luidde dat het schuiven met Meylaerts een ervaren kracht op Humane Wetenschappen bracht – een belangrijke post – en voor een nieuw elan kon zorgen op onderzoeksbeleid. Daar waren nogal wat personeelsleden ontevreden over het gevoerde beleid. Zo kon Sels twee vliegen in één klap slaan, klonk het.

Maar de aanstelling van Jan D'Hooghe was verrassend. Hij was weliswaar een succesvol onderzoeker, maar had geen eerdere bestuurservaring. Vermeire was op dat moment departementsvoorzitter, terwijl D'Hooghe aan het hoofd stond van een onderzoekseenheid met een twintigtal leden.

De grote ommekeer op vlak van onderzoeksbeleid − Sels beloofde te onderzoeken of en hoe basisfinanciering kon worden ingevoerd − kwam er bovendien niet. Ook de werkdruk blijft vandaag een pijnpunt en zelfs een van de belangrijkste verkiezingsthema's bij het personeel.

Voor het overige reed Meylaerts bovendien geen onaardig parcours, zo oordeelde ook Veto in de evaluatie van vier jaar Sels. 'Ze deed het lang niet slecht', zegt een decaan die spreekt op voorwaarde van anonimiteit. 'Daarom werden er wel vraagtekens geplaatst bij de beslissing om te schuiven op onderzoeksbeleid.'

Positiewissel

In de wandelgangen klinkt het dat de positiewissel er oorspronkelijk kwam om plaats te maken voor Vermeire. 'De bedoeling was om haar zo voor te bereiden op het rectorschap', zegt een goedgeplaatste bron aan Veto. Ook anderen, die dicht bij het Gemeenschappelijk Bureau staan, het hoogste orgaan van de KU Leuven, bevestigen die geruchten. Vermeire zelf zegt daar geen weet van te hebben.

Sels ontkent dat haar kandidatuur vandaag iets te maken heeft met die eerdere vragen: 'Severine Vermeire werd twee keer gevraagd als vicerector Onderzoeksbeleid vanwege haar uitmuntende competenties en ruime beleidservaring in het domein.'

Voor Meylaerts was de verhuis naar Humane Wetenschappen bovendien een promotie en ook zonder rectoraspiraties zou Vermeire geen onlogische keuze zijn geweest. Dat het verhaal nu wordt aangewend om twijfels te zaaien over haar kandidatuur, is volgens Vermeire het werk van kwatongen.

Feit is wel dat de verhuis op onderzoeksbeleid noodzakelijk zou zijn geweest om Vermeire op te kunnen nemen in de ploeg. Als lid van de groep Biomedische Wetenschappen zou zij immers geen vicerector kunnen worden voor Humane Wetenschappen.

Ancien régime

Uit verschillende bronnen  –  waaronder meerdere decanen en personen dichtbij het bestuur van de universiteit – vernam Veto intussen dat de vrees leeft dat Vermeire gesteund wordt door 'gestelde lichamen' aan de universiteit, die in de minder ervaren bestuurder een kans zien om aan zet te blijven. 'Er is een netwerk van "oude krachten" dat hun macht niet wil lossen', zegt een decaan.

'Dat zijn de oude spelletjes van het ancien régime', zegt een andere decaan. 'Een aantal mensen die in het verleden de touwtjes in handen hadden willen dat nu nog doen.' Vermeire zelf ontkent stellig: 'Het zou kunnen dat men denkt dat ik te manipuleren ben, maar dan heeft men het mis. Wie achter de schermen lobbyt of geruchten verspreidt, heeft in ieder geval niet mijn steun of goedkeuring. Ik ben alleen mijn eigen kandidaat. Met de hand op het hart zeg ik: met niemand heb ik afspraken gemaakt. Als ik verkozen ben, start ik met een wit blad.'