Als de verkiezingen niet leven bij de studenten, welk draagvlak heeft een rector dan?

Leuven ligt niet in de Verenigde Staten. Gelukkig maar. Waar de Amerikaanse universi­teiten voortdurend aan bod komen in de Vlaamse media, blijft het stil over de KU Leuven. Die wordt niet bedreigd door een doorgedraaide president die de acade­mische integriteit in twijfel trekt, maar maakt wel een belangrijke keuze. Wie staat de komende vier jaar aan het stuur van onze alma mater? Die vraag leeft niet genoeg. Zeker bij de studenten. En dat had anders gekund. 

Toen Veto studenten vorige maand op straat aansprak met de vraag of ze überhaupt zouden stemmen, vielen velen uit de lucht. 'Dit is de eerste keer dat ik van die verkie­zingen hoor', antwoordde een van hen. Als studenten vandaag al weten dat ze mogen stemmen, dan blijven vragen over hoe dat precies in z'n werk gaat alomtegenwoordig. 

Kiesmannen, facultaire blokken en hoge kiesdrempels. Het complexe systeem verwart de student en maakt de stemming ontoegankelijk. En waarom zou je je nog willen infor­meren over inhoud, als de stemming al zo moeilijk is? Het meest ironische van de zaak: het ingewikkelde kiessysteem voor studenten is uitgewerkt door de studentenraad zelf, niet door de universiteit. 

Stort je je als student dan toch met enthousiasme op de programma's van de kandidaten, dan merk je slechts weinig grote inhoudelijke verschillen. Het is vrij goed gesteld met onze universiteiten: een totaal andere aanpak dan het huidige beleid zou onpopulair zijn. En dat uit zich: hier en daar een klein verschil in aanpak, maar over het algemeen dezelfde visie. 

Administratieve vereenvoudiging? Alle kandidaten zijn voorstander. Het opwaar­deren van het belang van Artificiële Intelligentie? Idem dito. Lesopnames behouden, maar proberen om studenten toch naar de les te trekken? U raadt het al. Amper grote inhoude­lijke verschillen, en dat laat de studenten koud: de Pieter De Somer-aula was tijdens het kandidaatrectorendebat van Stura niet alleen halfvol, maar vooral halfleeg. Minder dan driehonderd aanwezigen op net geen vijftigduizend stemgerechtigde studenten: dan leven deze verkiezingen niet. 

Enkel over de zomervakantie verschillen de kandidaten écht. Lievens wil het academie­jaar hervormen en een examenvrije zomer voor elke student, Baelmans wil tijd om over een alternatief op de huidige kalender te denken, Vermeire wil geen hervorming. 

Eén thema dat het leven van studenten echt kan veranderen: voldoende is dat niet. Door die armoede aan verscheidenheid is deze campagne veroordeeld tot een battleground over stijl. Zeker omdat de kiescampagne om studenten te overtuigen niet eens twee weken duurde: tijd om te zoeken naar kleine inhoudelijke verschillen is er voor studenten niet. 

Stijl dus. Het moet allemaal minder corporate dan Luc Sels, de communicatie naar de studenten moet beter, klinkt het. Elke kandidaat spreekt zich daar anders over uit, gelukkig maar. Anders gingen deze verkiezingen werkelijk over niets.

Toch is er binnenkort een winnaar. Of het nu Baelmans, Lievens of Vermeire wordt: een vraag blijft prangend. Als de verkiezingen niet leefden bij de studenten, welk draagvlak heeft de nieuwe rector dan?

Pieterjan Douchy is redacteur Opinie. Het editoriaal wordt gedragen door de voltallige redactie.