Bugonia is een heerlijk absurde donkere komedie 

Teddy Gatz (Jesse Plemons) is een geobsedeerde conspiracy theorist die zijn neef Don (Aidan Delbis) overtuigt om samen met hem Michelle Fuller (Emma Stone) te kidnappen. Michelle is de CEO van een groot farmaceutisch bedrijf waar Teddy voor werkt. Hij is ervan overtuigd dat ze een alien is, die het doel heeft om planeet Aarde te vernietigen. 

De twee mannen houden Michelle gevangen in de kelder van hun afgesleten huis. Ze scheren haar haren af en smeren haar vol met anti-jeukcrème zodat ze haar soort, de Andromedans, niet om hulp kan vragen. Teddy wil dat Michelle een boodschap inspreekt in haar taal, zodat hij en Don veilige passage op hun schip krijgen. Zo kan Teddy een deal sluiten met de Andromedans om de planeet te verlaten. 

Michelle gebruikt corporate taalgebruik zoals: 'Let's start a dialogue', voor een wederzijds gunstige afloop. Hoewel Teddy overtuigd is van zijn waarheid, voelt hij toch zijn grip op de situatie wegglippen. Verder maken flashbacks duidelijk waarom Teddy Michelle wilde kidnappen.

De spanningen lopen op wanneer de politie plotseling op de deur komt kloppen. Michelle's lofuitingen lijken Teddy en Don steeds meer te beïnvloeden. Wat hieruit volgt is een climax die zowel choquerend als verrassend is en je meerdere keren op een verkeerd spoor weet te zetten.

Maatschappijkritiek op z'n Lanthimos

Yorgos Lanthimos weet met zijn film Bugonia een aantal maatschappelijke thema’s aan te kaarten en geeft op een speelse manier kritiek. Zo vormt het personage van Teddy het scherpste voorbeeld van dit probleem. Hij is zo ver weg in zijn konijnengat van conspiracy theories gevallen dat hij enkel zijn waarheid ziet, wat vaker voorkomt in de echte wereld. Algoritmes kunnen je heel gericht info blijven voeden, zelfs als die fout zijn. 

Thematieken als klimaatopwarming, opioïdencrisissen in Amerika, kindermishandeling en het machtsmisbruik van grote farmaceutische bedrijven zijn ook aanwezig. Hoewel deze niet altijd even diep uitgewerkt zijn, voel je ze toch op de achtergrond nazinderen. 

De film is ook geproduceerd door Ari Aster, die eerder dit jaar de film Eddington regisseerde. Deze film ging over het woelige sociale en politieke klimaat van de Verenigde Staten tijdens de covid pandemie. Die setting blijkt voor veel regisseurs een interessante backdrop te zijn voor nieuwe verhalen. Ook de recentere film One Battle After Another van Paul Thomas Anderson vond plaats in een verdeeld Amerika.

Een meesterwerk in acteerprestaties, cinematografie en muziek

Het scenario van Bugonia geeft de ruimte aan de acteurs om hun beste been voor te zetten. En dat is exact wat ze doen, want Emma Stone en Jesse Plemons weten fantastisch op elkaar in te spelen. De machtsverhouding tussen Teddy en Michelle zorgt voor een razend interessante dynamiek die centraal staat in de film.

Aiden Delbis (Don) zorgt ook voor een leuke afwisseling van de intensiteit tussen de andere personages. Nevenpersonages, zoals de moeder van Teddy of de politieagent Casey, voelen echter minder uitgewerkt. Hier ontbreekt een emotionele connectie met het verhaal, wat als een gemiste kans aanvoelt.

De cinematografie en de soundtrack van Jerskin Fendrix vullen elkaar aan tot een theatraal geheel. De muziek zwelt bombastisch aan tijdens gewone momenten, maar creëren voor de personages extra diepgang. Het gebruik van hedendaagse muziek zoals Goodluck, babe! van Chappell Roan past op de een of andere manier perfect bij het personage van Emma Stone. 

Bugonia is een niet te missen film. Het weet op een entertainende manier om te gaan met hevige thematieken. De kijker wordt van het begin meegezogen in de levens van de hoofdpersonages en je blijft je tot op het einde afvragen of Michelle nu echt een alien is, of niet.

Gezien in Cinema ZED.