Maud Verstraeten: 'Zolang het plezier pri­meert, doe ik
het voor de juiste reden'

De Belgische artieste woont inmiddels in Rotterdam, waar ze haar derde jaar muziektheater afrondt. 'We hebben dagen van negen tot acht,' vertelt ze. 'Ik zie niet veel van de stad, maar ik leer enorm veel. Volgend jaar wordt mijn stagejaar, dus ik ben volop aan het auditeren. Het zijn spannende tijden.'

Voor ze naar Rotterdam trok, studeerde Maud drie jaar Taal- en Letterkunde aan de KU Leuven. 'Ik heb een bachelor Nederlands en Engels gedaan. Dat was een opleiding vol verhalen, en dat neem ik nog elke dag mee. Taal is de basis van wat ik doe. Ik speel met woorden, met ritme, met klank.'

De huidige periode staat voor Maud in het teken van Sound Track, een prestigieuze tweejaarlijkse muziekwedstrijd voor opkomend talent in Vlaanderen en Brussel. Ze haalde de preselecties in Leuven. 'Ik zie het vooral als een kans om mijn muziek te delen. Natuurlijk is het spannend, maar ik probeer me te focussen op het plezier. Dat is altijd mijn rode draad. Als dat verdwijnt, doe ik het niet meer voor de juiste reden.'

Wie Maud vandaag leert kennen als introspectieve singer-songwriter, vergeet al snel dat ze haar eerste stappen op het podium zette in de Ketnetmusical Kadanza Together. 'Ik besef nu pas hoe bijzonder dat was,' zegt ze. 'Ik leerde wat professionaliteit is, en hield er zelfs mijn beste vriendin aan over. Maar vooral: het deed me geloven dat iets met muziek doen écht kan. Dat zaadje is toen geplant.'

Los van je passie voor musical maak je ook zelf muziek. Hoe komen die nummers tot stand?
Maud Verstraeten: 'Ik schrijf alle nummers voorlopig zelf. De meeste van die liedjes komen voort uit een simpel idee: een melodie, een akkoordenprogressie of een stukje tekst in mijn notities. Ondertussen heb ik op die manier al zes nummers op Spotify, waarvan ik er vier zelf heb opgenomen. '

'Voor Breek me maar, dat in maart uitkwam, werkte ik samen met Emiel Lagrillière, een producer. Voor Goed ben, mijn recentste, werkte ik dan weer samen met studenten van PXL Music voor hun schoolproject. Het is dus een beetje van beide. Dat vind ik ook wel fijn, omdat ik graag betrokken ben bij het maakproces en hoe het uiteindelijk klinkt.'

Je zingt over persoonlijke dingen. Zijn dat bewuste keuzes, of groeit dat organisch?
'Mijn muziek is in de eerste plaats een uitlaatklep. Een manier om te zeggen: 'dit ga ik nu delen met de wereld, omdat ik denk dat andere mensen er zich in herkennen, of steun uit kunnen halen. Er zijn genoeg artiesten die over dezelfde thema's schrijven, maar het is wel iets wat ik zelf fijn vind.'

Hoe kijk je terug op je studententijd aan de KU Leuven?
'Met heel veel nostalgie. In mijn huidige opleiding ben ik ook veel bezig met verhalen te vertellen. Ik twijfel nog om ooit mijn master te halen. Als de timing klopt wil ik dat graag doen, want ik ben wel echt een student in hart en nieren. Ik hou ook van bijleren. Als ik de examenperiodes niet zou moeten meedoen, was ik al begonnen.' (lacht)

Is er een bepaalde artiest waarmee je zou willen samenwerken?
'Lizzy McAlpine! Ze heeft onlangs op Broadway gestaan, dus ze heeft ook die musicalcomponent. Ze is mijn toonbeeld dat het allebei kan. Zij is ook wat ik een vocal performer zou noemen. Ze kan alles met haar stem, bijna elk genre. Dat is iets wat ik heel graag wil bereiken.'

Is er een specifieke reden waarom je onder je eigen naam optreedt?
'Volgens mij heeft dat te maken met het feit dat ik zo authentiek mogelijk wil zijn. Mijn teksten vertrekken vaak uit de ik-vorm en hebben een aanknopingspunt bij een idee van mezelf of mijn omgeving. Als ik perform, ben ik ook mezelf. Ik vind mijn naam gewoon prima. Door sociale media craven mensen authenticiteit. Misschien ben ik daar onbewust wel door gevoed.'

Kijk je vaak naar de cijfertjes en statistiekjes rond je muziek?
'Ik ga niet beweren dat ik er niet mee bezig ben, want, natuurlijk, het is leuk als er iets veel wordt geluisterd of als ik leuke reacties krijg. Ik kijk er wel naar, maar het mag nooit de hoofdreden worden. Ik denk dat ik slecht bezig ben op het moment dat de cijfers mijn hoofddoel worden, want dan doe ik het niet meer voor de goeie reden. Ik maak muziek in de eerste plaats voor mijn plezier.'

Is het niet moeilijk om zo'n persoonlijke onderwerpen met de wereld te delen?
'Dat zou je denken, hé? Op sommige vlakken misschien wel, maar ik ben de enige die weet wat die woorden betekenen. Waar de nuances liggen, waar ik bepaalde dingen uitvergroot. Maar ook de vondsten, en de woorden die mooi in de tekst passen maar daarom waar zijn.'

'Ik haal overal kleine stukjes inspiratie, waardoor ik het gevoel heb dat ik die stukjes van mezelf gewoon mooi heb verstopt. Ik blijf nog steeds de enige met de feiten, maar ik bied slechts kleine stukken kwetsbaarheid aan in de hoop dat mensen zich erdoor gezien voelen. Wanneer ik optreed, hoop ik nooit in medelijden op te wekken.'

Het nummer Het gaat maar door is eerder maatschappelijk. Vind je die kritische noot belangrijk in je muziek?
'Dat is ook niets waar ik me op voorhand bewust van ben. Ik was op school bezig met een monoloog over Cassandra van Troje, die nooit werd geloofd. Er kwamen heel veel dingen terug die resoneerden met nu en alles wat er in de wereld gebeurt. Die avond pakte ik mijn gitaar, ik begon te tokkelen en ik liet alles gewoon stromen. Zo is dat nummer ontstaan.'

'Het is iets wat als een kritische noot komt, maar in dit geval kwam het vooral uit een schuldgevoel, dat ik soms te veel naar slecht nieuws blijf kijken. Je moet geïnformeerd blijven, maar door al het slechte nieuws val ik snel in een negatieve spiraal. Die balans vinden is moeilijk. Geweld lost nooit iets op. Mensen blijven mensen, en menselijkheid zou altijd boven moeten staan.'

Vind je dat muzikanten automatisch een missie hebben om zich uit te spreken over conflicten in de wereld?
'Ik denk niet dat dat de hoofdmissie is. Het hangt er om te beginnen al van af welk type artiest je bent. Ik denk veel na, en ik probeer overal altijd zo veel mogelijk nuance op te zoeken. In het huidige klimaat zijn er heel veel statements: "dit moet en dit mag". Als het voor sommigen niet klopt om dat te koppelen aan hun artistieke identiteit, dan klopt het niet. Ik vind het wel steeds bewonderenswaardig wanneer artiesten het doen.'

Zijn er ideeën waar je de woorden nog niet voor hebt gevonden?
'Perfectionisme is een thema waar ik graag een nummer over zou schrijven. Er zijn ook thema's zoals kwetsbaarheid waar ik nog veel kan uithalen en dieper in kan duiken. Volgens mij zijn mijn songs een soort van journey.'

Perfectionisme zorgt vaak voor stress. Hoe ga je daarmee om?
'Tja... muziek! Op school ben ik sowieso een hele dag bezig met muziek. Tijdens mijn middelbaar en op de universiteit zette ik vaak karaoke op en kon ik in een leeg huis ontstressen. Nu ga ik eerder naar mijn gitaar voor ontspanning. Ik lees ook heel veel, dus dat brengt me vaak rust, maar mijn go-to is echt wel muziek.'

Is er nog een tip die je wil meegeven aan beginnende muzikanten?
'Gewoon beginnen! Ik vind dat zelf hatelijk om te horen, maar je moet het gewoon doen. Je moet eerst iets schrijven of eerst iets bedenken of maken. Als er niets is, kan je ook niets beter maken. Maak dus een begin en vraag feedback aan mensen die je vertrouwt. Die bevestiging kan al een verschil maken. Misschien stom advies, maar het is helaas wel waar.'