De ecologische handafdruk van studenten kan gigantisch zijn

Wij, studenten, zullen nog lang geconfronteerd worden met de extreme gevolgen van de klimaatcrisis: zonder bijkomende ambitieuze actie stevenen we volgens de VN af op 2,5 tot 3 graden opwarming. 

Daardoor zullen er tipping points worden bereikt – zoals het smelten van de Groenlandse ijskap of de verdere achteruitgang van het Amazonewoud. De klimaatopwarming zal dan alleen maar sneller gaan. De gevolgen zijn bekend: van voedselschaarste en extremere weersverschijnselen tot een afname van biodiversiteit en een toename van ongelijkheid.

En als dat allemaal nog niet urgent genoeg klinkt: de klimaatverandering betekent ook nog eens een warmere examenblok in juni en augustus, en meer winterse grillen in januari. Dat wensen we natuurlijk niemand toe.

Op dit moment vertegenwoordig ik de jeugd in de Belgische delegatie op de klimaatconferentie COP28 in Dubai. Wat hier wordt besproken, zal onze levens mee verder bepalen. Deze opinie zou dan ook kunnen gaan over wat er hier dan allemaal besloten moet worden. Al hou ik het hier liever studentikoos. 

Nee, dit is niet de zoveelste "beperk je individuele voetafdruk met deze 5 tips"-tekst. Onze individuele voetafdruk is niets vergeleken met die van de grote industrieën die breed vertegenwoordigd zijn op deze COP. 

Want oké, we kunnen inderdaad de verwarming op kot een graad lager draaien, meer dan de helft van de tijd vegetarisch eten in de Alma, de trein naar Leuven nemen of duurzame kiesweken organiseren. 

Het concept 'ecologische voetafdruk' werd eind vorige eeuw echter uitgevonden door de olielobby om de verantwoordelijkheid bij het individu te leggen. Door onze voetafdruk als student te verlagen hebben we wel degelijk impact, maar daarmee stellen we onze toekomst nog niet veilig. 

Wij, studenten, staan vooral sterk in aantallen, kennis en dromen. We kunnen veel in beweging zetten. Onze ecologische handafdruk kan met andere woorden gigantisch zijn.

De KU Leuven is er trots op dat ze generaties kritische burgers opleidt. Wat zou ze dan doen als wij met zestigduizend studenten samen eisen dat ze studenten meer betrekt in haar ambitieuze klimaatbeleid? Hoe zouden onze overheden reageren als wij massaal op straat zouden komen voor klimaatrechtvaardigheid? Met welk onderzoek kunnen wij de nodige transitie versnellen? 

Beeld je tot slot in welke impact wij kunnen hebben binnen enkele jaren op de werkvloer, als bioloog, ingenieur of politieker, maar ook als advocaat, archeoloog, econoom en zelfs musicoloog. 

'Durf denken', zeggen ze in Gent. Te Leuven wordt dat hopelijk: 'Durf in actie komen.'

Simon Sterck studeert rechten (3e bachelor) aan de KU Leuven en is VN-jongerenvertegenwoordiger voor de Vlaamse Jeugdraad.