Epistemologie van een verhuizing

vannacht sliep ik voor het eerst in een nieuw huis. 

ik ontwaak in een andere dimensie (het licht is te licht, donker te zwart, 

           ik mis hier ergens een muur?)

uit de verhuisdozen probeer ik de stand van zaken op te maken: 

er zijn verschillende dingen kwijtgeraakt: een vrolijk filterkoffieapparaat, het bloosseizoen. de standvastigheid van mijn favoriete kamerplanten. 

           geschokt en geel 

de leegte pulseert ritmisch in het ontbreken van de 

dingen die waren (alles omvatte ik met stippellijnen) 

           ik ontdek aan het einde van de gang een wc die ik nog nooit eerder heb 

gezien

zet de lucht op slot en besluit op de grond in een hypothetisch kleed te zakken 

op de parkeerplaats doen twee eksters gewoon 

een uitgebreide paringsdans. 

           ingebed in alle vormen van vreedzaamheid die ik tot 

           dan toe had waargenomen

vannacht sliep ik voor het eerst in een nieuw huis. kleine schitterende

systemen stokken

           (badkamerplankjes, afstand van mijn kamer tot de keuken, kan ik hier in mijn                              onderbroek over de gang?) 

nu moet ik nog

           dingen de kans geven om samen te klonteren 

           deze kamer heeft de hik 

nu moet ik nog begrijpen hoe de seizoenen

           hier werken