EDITORIAAL VERENGELSING
Dura lex, sed lex
Op een maand tijd stonden plots twee ontzettend belangrijke onderwijsdossiers in de schijnwerpers: de verhoging van het inschrijvingsgeld en de verengelsing van ons hoger onderwijs. Op het eerste gezicht hebben de twee zaken weinig met elkaar gemeen. In realiteit kan die indruk niet verder van de waarheid zitten.
Toen de rectoren een discussie rond het inschrijvingsgeld deden losbarsten, waren ze de
eerste om hun vinger op de wonde van de onderfinanciering van het hoger onderwijs te leggen. In het Vlaams hoger onderwijsdecreet staat
namelijk verankerd dat de universitaire toelagen moeten aangepast worden aan de studentenaantallen. Dat is al jaren niet meer gebeurd.
Kortom: de Vlaamse regering leeft haar eigen
wetten niet na.
Zowel universiteitsbestuurders als studentenvertegenwoordigers schreeuwen moord en brand over die nalatigheid, maar vergeten daarbij dat de universiteiten het zelf niet altijd even nauw nemen met de Vlaamse onderwijswetgeving. Ook de plaats van het Nederlands in ons hoger onderwijs is wettelijk verankerd en net die is aan heel wat druk onderhevig.
Zowel Sels als Weyts zouden beter wat vaker mea culpa slaan
Door in te zetten op anderstalig onderwijs en het Nederlands niet meer voor alle communicatie te gebruiken, begeven onze universiteiten zich juridisch op glad ijs. Ze argumenteren dat die verengelsing noodzakelijk is om kwalitatief onderwijs en onderzoek in de toekomst te garanderen, maar vergeten gemakshalve dat ze zo hun eigen financiële toekomst misschien wel ondergraven.
Het mes snijdt aan twee kanten. Over de zin en onzin van die wetten valt te discussiëren, maar je kan niet de ene dag het argument gebruiken dat iets wettelijk verplicht is, om een andere dag de wet weg te zetten als ideologisch gemotiveerd. Zo ondermijn je je eigen argumenten, ook al hadden ze aanvankelijk enige legitimiteit.
Dit is geen oproep tot defaitisme of het blind naleven van het Vlaams wettelijk kader, maar enige nederigheid zou zowel de Vlaamse regering als de Vlaamse rectoren niet misstaan. In plaats van profetisch te roepen in de woestijn zouden zowel Sels als Weyts beter wat vaker mea culpa slaan: dura lex, sed lex.
Wolf France is redacteur onderwijs. Het editoriaal wordt gedragen door de voltallige redactie.
